Wykorzystanie defibrylatora AED (Automated External Defibrillator) w pierwszej pomocy niesie wiele zalet, które mogą znacząco zwiększyć szanse na przeżycie pacjenta w przypadku nagłego zatrzymania akcji serca. Oto kilka głównych zalet: Szybka reakcja: AED umożliwia natychmiastową defibrylację, co jest kluczowe w przypadku nagłego zatrzymania krążenia . Szybkie dostarczenie defibrylacji może znacząco zwiększyć szanse na przeżycie pacjenta. Prostota użycia: Defibrylator AED jest zaprojektowany tak, aby mógł być obsługiwany przez osoby bez specjalistycznego przeszkolenia medycznego. Instrukcje na urządzeniu są zazwyczaj proste i łatwe do zrozumienia, co pozwala nawet laikom szybko i skutecznie użyć AED w przypadku nagłej sytuacji. Inteligentne algorytmy analizy rytmu serca: AED jest wyposażony w inteligentne algorytmy, które analizują rytm serca pacjenta i automatycznie decydują, czy defibrylacja jest konieczna. To eliminuje potrzebę profesjonalnej oceny rytmu serca przez osoby niebędące specjalistami medycznymi. Możliwość wykorzystania przez osoby przeszkolone i nieprzeszkolone: Zarówno osoby przeszkolone w udzielaniu pierwszej pomocy, jak i osoby bez takiego szkolenia mogą skutecznie używać defibrylatora AED. Dostępność AED w miejscach publicznych pozwala na szybką reakcję i pomoc w przypadku nagłej potrzeby. Zwiększenie szans na przeżycie: Badania wykazały, że zastosowanie defibrylatora AED w połączeniu z resuscytacją krążeniowo-oddechową może znacząco zwiększyć szanse na przeżycie pacjenta po nagłym zatrzymaniu akcji serca – nawet do 75%! Dzięki tym zaletom defibrylator AED odgrywa istotną rolę w pierwszej pomocy i może być kluczowym narzędziem ratującym życie w przypadku nagłego zatrzymania akcji serca. Czym jest defibrylacja? Defibrylacja to proces medyczny polegający na dostarczeniu nagłego impulsu elektrycznego do serca w celu przywrócenia jego regularnego rytmu pracy. Jest to procedura ratująca życie stosowana w przypadku nagłego zatrzymania krążenia lub nieregularnych rytmów serca, takich jak migotanie komór lub częstoskurcz komorowy bez tętna. Podczas defibrylacji urządzenie zwane defibrylatorem dostarcza silny impuls elektryczny do serca poprzez elektrody umieszczone na klatce piersiowej pacjenta. Ten impuls ma na celu zresetowanie elektrycznego impulsu serca i przywrócenie jego regularnego rytmu. W przypadku migotania komór lub częstoskurczu komorowego, defibrylacja może przywrócić normalny rytm serca, umożliwiając krążenie krwi i dostarczanie tlenu do narządów, co jest kluczowe dla przeżycia. Defibrylacja jest jedną z podstawowych procedur stosowanych w resuscytacji krążeniowo-oddechowej i może być wykonywana przez wykwalifikowany personel medyczny, ale także przez osoby przeszkolone w użyciu defibrylatorów automatycznych (AED), które są dostępne w coraz większej liczbie miejsc publicznych, takich jak lotniska, centra handlowe, czy budynki użyteczności publicznej. Szybkie podjęcie defibrylacji może znacząco zwiększyć szanse na przeżycie pacjenta w przypadku nagłego zatrzymania krążenia. Jak działa defibrylator AED? Defibrylator automatyczny (AED) to przenośne urządzenie medyczne, które służy do wykrywania nieregularnych rytmów serca, takich jak migotanie komór lub częstoskurcz komorowy, oraz do dostarczania odpowiednich impulsów elektrycznych w celu przywrócenia normalnego rytmu serca poprzez defibrylację. Oto jak działa typowy defibrylator AED: Wykrywanie rytmu serca: Po umieszczeniu elektrod na klatce piersiowej pacjenta, AED analizuje elektryczną aktywność serca, aby określić, czy istnieje nieregularność rytmu, która wymaga defibrylacji. Wydawanie poleceń: Po wykryciu nieregularnego rytmu serca, AED dostarcza instrukcje wizualne i dźwiękowe, aby przeszkolić użytkownika w dalszych krokach postępowania. Instrukcje te mogą obejmować informacje dotyczące umieszczenia elektrod, przerwania resuscytacji krążeniowo-oddechowej, aby umożliwić analizę rytmu serca, oraz ostrzeżenie przed bezpiecznym oddaleniem się od pacjenta podczas dostarczania impulsów elektrycznych. Analiza rytmu serca: Po umieszczeniu elektrod i przerwaniu resuscytacji krążeniowo-oddechowej, AED analizuje rytm serca pacjenta, aby określić, czy defibrylacja jest konieczna. Dostarczanie defibrylacji: Jeśli AED stwierdzi, że defibrylacja jest potrzebna( np. podczas nagłego zatrzymania krążenia), urządzenie automatycznie dostarcza kontrolowany impuls elektryczny poprzez elektrody, aby zresetować rytm serca i przywrócić jego normalną czynność. Kontynuacja reanimacji: Po dostarczeniu defibrylacji AED może instruować użytkownika, aby kontynuować resuscytację krążeniowo-oddechową, co może obejmować uciskanie klatki piersiowej i dostarczanie oddechów ratujących. Działanie urządzenia  AED jest zaprojektowane w sposób prosty i intuicyjny, aby nawet osoby bez specjalistycznego przeszkolenia mogły skutecznie używać go w nagłych sytuacjach, takich jak nagłego zatrzymania krążenia . Szybkie i skuteczne użycie urządzenia AED może znacznie zwiększyć szanse na przeżycie pacjenta. RKO z użyciem urządzenia AED – schemat postępowania Oto ogólny schemat postępowania w przypadku resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) z użyciem urządzenia AED: Ocena sytuacji: Sprawdź, czy miejsce jest bezpieczne dla Ciebie i dla pacjenta. Upewnij się, że nie ma żadnego zagrożenia, które mogłoby zaszkodzić pacjentowi i ratownikowi który podjął się ratowania życia Wezwij pomoc: Jeśli jesteś sam, natychmiast wezwij pomoc medyczną lub poproś inną osobę o zrobienie tego. Ocena pacjenta: Sprawdź reakcję pacjenta, dotknij jego ramienia i zapytaj głośno: „Czy wszystko w porządku?”. Jeśli pacjent nie reaguje, nie oddycha normalnie lub ma nieprawidłowy oddech, rozetnij ubranie tak, aby klatka piersiowa była uwidoczniona i natychmiast przystąp do RKO. RKO (30:2): Rozpocznij cykl uciskania klatki piersiowej i dostarczania oddechów ratunkowych w proporcji 30 ucisków do 2 oddechów. Wykonuj uciski klatki piersiowej w tempie około 100-120 na minutę, wciśnięcie o głębokości co najmniej 5-6 cm dla dorosłych. Jeśli nie chcesz wykonywać wdechów ratunkowych – skup się na uciśnięciach klatki piersiowej. Umieść defibrylator AED: Jeśli jest dostępny defibrylator AED, przynieś go do pacjenta i włącz urządzenie. Zastosuj elektrody: Umieść elektrody zgodnie z instrukcjami urządzenia. Jedną elektrodę należy umieścić na górnej części prawej klatki piersiowej, a drugą na lewej stronie klatki piersiowej, poniżej pachy. Wykonaj analizę rytmu serca: Po umieszczeniu elektrod, pozwól urządzeniu przeprowadzić analizę rytmu serca. Upewnij się, że nikt nie dotyka pacjenta podczas analizy. Dostarcz defibrylację, jeśli zalecane: Jeśli AED zaleca dostarczenie defibrylacji, upewnij się, że nikt nie dotyka pacjenta, a następnie naciśnij przycisk dostarczenia defibrylacji zgodnie z instrukcjami urządzenia. Kontynuuj RKO: Po dostarczeniu defibrylacji, natychmiast wróć do wykonywania RKO według standardowego schematu 30:2. Kontynuuj resuscytację aż do przybycia pomocy medycznej lub do odzyskania świadomości przez pacjenta. Postępuj zgodnie z instrukcjami urządzenia AED: Podczas całego procesu postępuj zgodnie z instrukcjami AED, które będą wyświetlane lub odtwarzane przez urządzenie. Zawsze pamiętaj, że szybkie i skuteczne działanie jest kluczowe w przypadku nagłego zatrzymania akcji serca. Działając zgodnie z powyższym schematem postępowania, można zwiększyć szanse na przeżycie pacjenta. AED używamy u każdej osoby w nagłym zatrzymaniu krążenia. Krążą powszechne mity, że ciąża lub rozrusznik serca są przeciwskazaniami. Nie ma to żadnego znaczenia. AED w żaden sposób nie zaszkodzi dziecku, a rozrusznik nie wpłynie na pracę defibrylatora. Czy defibrylator AED można stosować u dzieci? Tak, defibrylator AED można stosować u dzieci, ale ważne jest, aby używać odpowiedniego rodzaju elektrod i dostosować parametry defibrylacji do wieku i wagi dziecka. Dzieci mogą również doświadczyć nagłego zatrzymania krążenia z powodu migotania komór lub innych nieregularności rytmu serca, dlatego istnieje potrzeba szybkiej reakcji, w tym użycia urządzenia AED. W przypadku defibrylatorów AED przeznaczonych do użytku zarówno u dorosłych, jak i dzieci, najczęściej stosuje się elektrody wielofunkcyjne, które mogą być stosowane zarówno u dorosłych, jak i dzieci. Te elektrody są zwykle wyposażone w przycisk do przełączania trybu dla dorosłych lub dzieci. Podczas defibrylacji dzieci, parametry defibrylacji, takie jak energia impulsu elektrycznego, mogą być dostosowane do wieku i wagi dziecka. W przypadku małych dzieci lub niemowląt mogą być stosowane specjalne elektrody pediatryczne, które są mniejsze i dostosowane do rozmiaru ciała dziecka. Niezależnie od tego, defibrylacja u dzieci wymaga szybkiego działania, podobnie jak u dorosłych. W razie potrzeby, gdy defibrylator AED jest dostępny, należy go użyć zgodnie z instrukcjami producenta i przeszkolenia w zakresie podstawowej pomocy medycznej. Jeśli obawiacie się skorzystać z AED to warto przejść szkolenie z pierwszej pomocy podczas którego dokładnie objaśniane jest działanie defibrylatora i właściwe jego wykorzystywanie.

Najważniejsze zasady udzielania pierwszej pomocy kobiecie w ciąży Udzielając pierwszej pomocy kobiecie w ciąży należy postępować zgodnie ze schematem ABCDE. Procedura ta dotyczy każdego pacjenta, bez względu na płeć bądź stan zdrowia. Technika udzielania pomocy kobiecie w ciąży opiera się głównie na ocenie stanu ogólnego poszkodowanej oraz ułożeniu kobiety w ciąży na lewym boku. Dlaczego ułożenie na lewym boku jest tak istotne? Otóż wiele problemów sercowo-naczyniowych związanych z ciążą będzie wynikało z ucisku na żyłę główną dolną. Zastosowanie pierwszej pomocy oraz wdrożenie procedury jaką jest resuscytacja krążeniowo oddechowa zwiększa szansę na przeżycie matki oraz płodu. Omdlenie kobiety w ciąży – pierwsza pomoc Potrzeba udzielenia pierwszej pomocy może dotyczyć każdego z nas. Technika udzielania pomocy kobiecie w ciąży nie odbiega znacząco od standardowych procedur. Należy jednak pamiętać o kilku różnicach. Omdlenia w ciąży zazwyczaj mają charakter łagodny. Często również przejściowy. Omdlenia mogą być związane ze zmianą pozycji, spadkiem ciśnienia tętniczego krwi , niskim stężeniem glikemii, zaburzeniami elektrolitowymi bądź niedokrwistością. Nie mniej jednak żadnych z objawów nie należy bagatelizować. Jak udzielić pierwszej pomocy, gdy mowa o kobiecie w ciąży? W pierwszej kolejności przypomnijmy sobie czym jest jest omdlenie nim przystąpimy do pierwszej pomocy. Omdlenie jest to krótkotrwała utrata przytomności , która samoistnie ustępuje. Charakteryzuje się nagłym początkiem i krótkim czasem trwania. Kobietę w ciąży, która omdlała powinno się ułożyć w pozycji leżącej, na wspomnianym wcześniej lewym boku. Jeśli istnieje taka możliwość należy rozluźnić odzież w obrębie dekoltu oraz zapewnić dostęp do świeżego powietrza, np. otworzyć okna lub wyprosić z pomieszczenia zbędne osoby. Dlaczego ułożenie kobiety w ciąży na lewym boku jest tak istotne? Otóż ułożenie ciężarnej na wznak również może wyzwalać sytuację, w której może dojść do utraty przytomności. Po 20 tygodniu ciąży macica jest już na tyle duża , że może powodować ucisk na żyłę główną dolną i aortę. W wyniku czego może dojść do zespołu żyły głównej dolnej, który polega na spadku rzutu serca oraz zmniejszeniu powrotu żylnego. W efekcie może dojść do spadku ciśnienia, wstrząsu oraz zatrzymania krążenia, którego następstwem będzie resuscytacja krążeniowo oddechowa. RKO kobiety w ciąży Podstawowym elementem udzielania pomocy kobiecie w ciąży jest utrzymanie drożności dróg oddechowych, a także podtrzymanie oddechu i krążenia. Oczywiście, aby resuscytacja krążeniowo oddechowa była wykonana prawidłowo, w pierwszej kolejności powinniśmy zadbać o bezpieczeństwo własne oraz osób postronnych. Gdy już jesteśmy pewni,że miejsce w którym się znajdujemy jest bezpieczne, możemy przystąpić do udzielania pomocy kobiecie w ciąży. W pierwszej kolejności oceniamy stan świadomości poszkodowanej. Jak to zrobić? Najprościej jest ocenić reakcję na bodźce dotykowe i werbalne – ” Halo, słyszy mnie Pani „? Jeśli nie reaguje natychmiast powinniśmy wezwać pomoc. Utrzymując drożność dróg oddechowych za pomocą rękoczynu czoło-żuchwa staramy się wyczuć, zobaczyć oraz wysłuchać oznak prawidłowego oddechu. Jeśli oddycha układamy w pozycji bocznej bezpiecznej. Jeśli nie oddycha – zlecamy wezwanie pogotowia , dzwoniąc pod numer 999 lub 112. Jeżeli u kobiety w ciąży doszło do zatrzymania krążenia , czego objawem jest brak oddechu – niezwłocznie powinniśmy przystąpić do resuscytacji krążeniowo oddechowej. W celu poprawienia przepływu naczyniowego kobiety w ciąży układamy na lewym boku pod kątem 15-30 stopni, pamiętając aby nie unosić klatki piersiowej ponad powierzchnię na której leży. Aby uciskanie klatki piersiowej było jak najbardziej efektywne, ciało poszkodowanej powinno leżeć stabilnie. Uciskanie klatki piersiowej bez zastosowania odpowiedniego ułożenia kobiety w ciąży tj. na lewym boku może okazać się nieskuteczne w wyniku powstania zespołu żyły głównej dolnej. Uciskanie klatki piersiowej wykonujemy w sekwencji 30:2 z częstotliwością 100/min. Kobieta w ciąży – użycie defibrylatora AED, czy można go użyć? Nie ma żadnych dowodów, które świadczyłyby o niekorzystnym wpływie użycia defibrylatora w celu udzielenia pomocy kobiecie w ciąży. Podczas stosowania AED stosuje się prąd stały o standardowej wartości energii. Dodatkowe czynności udzielania pierwszej pomocy kobiecie w ciąży Wykonując RKO należy pamiętać o fizjologicznych zmianach w ciele kobiety ciężarnej. Rosnąca macica powoduje uniesienie przepony oraz narządów jamy brzusznej. Pod uwagę należy również wziąć gruczoły sutkowe, które ulegąją powiększeniu. W związku z tym powinniśmy pamiętać ,aby ułożenie rąk podczas uciskania klatki piersiowej było nieco wyżej. Co jest istotne ? Nie bójmy się udzielać pierwszej pomocy.

Wypadek drogowy to zjawisko, z którym nie spotykamy się na co dzień. Oczywiście nie mamy na myśli osób związanych zawodowo ze służbą ratunkową, gdyż ratownicy pełniący służbę są przygotowani na tego typu zdarzenia i idące za tym działania ratownicze. Należy pamiętać, że w pierwszej pomocy najważniejszy jest czas, ponieważ gra on kluczową rolę w funkcjonowaniu naszego organizmu, gdzie liczy się każda minuta, a nawet sekunda! Pamiętajmy również, że „dobry ratownik to żywy ratownik”, dlatego nasze  bezpieczeństwo jest  tutaj najważniejsze, ponieważ gdy nam się przydarzy krzywda, to nikt inny może nie być w stanie pomóc osobom poszkodowanym w wypadku komunikacyjnym, a może nawet nie zdołać wezwać służb ratunkowych. Etapy udzielania pierwszej pomocy po wypadku drogowym Ocena i zabezpieczenie miejsca wypadku W tym miejscu musimy się skupić na dwóch kluczowych aspektach. Pierwszym z nich jest ocena miejsca zdarzenia, tj. ocena własnego bezpieczeństwa jako świadka zdarzenia, bądź osoby, która akurat przechodziła, tak aby wdrożenie działania jakim jest podejście do osób poszkodowanych, bądź samego miejsca zdarzenia nie zagroziło nam przez czynniki niebezpieczne jakimi mogą być np.: ruchliwa droga, niebezpiecznie agresywny pies, bądź zerwany przewód wysokiego napięcia. W momencie gdy jesteśmy pewni, że nasze zdrowie oraz bezpieczeństwo nie jest zagrożone, możemy się skupić na zabezpieczeniu miejsca zdarzenia poprzez zorientowanie się gdzie jesteśmy, co się dokładnie stało, a w przypadku istnienia osób poszkodowanych podać ich liczbę oraz postarać się jak najlepiej zrelacjonować ich aktualny stan zdrowia. Staramy się jak najszybciej zawiadomić służby ratunkowe dzwoniąc pod numer 112/999 oraz jeżeli jest to potrzebne nie boimy się udzielić takiej osobie pierwszej pomocy, gdyż może to zwiększyć szanse na przeżycie o 70 %. Mając kamizelkę odblaskową w samochodzie należy ją założyć, a następnie rozstawmy trójkąt ostrzegawczy, aby był on widoczny dla samochodów nadjeżdżających w naszą stronę. Wypadek drogowy – ocena stanu poszkodowanego Wypadki komunikacyjne są często następstwem niedostosowania prędkości do warunków panujących na drodze. Brawura za kierownicą, nieprzestrzeganie przepisów w ruchu drogowym, czy losowe sytuacje, które mogą zaskoczyć każdego uczestnika ruchu drogowego, to wszystko może spowodować tragedię nie tylko dla osoby, która popełniła/doświadczyła ww. czynności, ale co najgorsze innych uczestników ruchu drogowego. Idąc dalej, skutki tych wydarzeń mogą być bardzo różne i będąc na miejscu zdarzenia możemy się spodziewać poszkodowanych w bardzo zróżnicowanym stanie. Najważniejszymi kryteriami, które mają największe znaczenie jest czas w jakim podejmiemy działania, a drugą sprawą jest to czy dana osoba ma zachowane podstawowe czynności, tj. krążenie oraz oddech, a następnie czy osoba może swobodnie oddychać oraz nie ma żadnych złamań, czy krwotoków zagrażających jej życiu. Jeżeli jest to możliwe oraz konieczne powinniśmy rozważyć ewakuację takiej osoby do miejsca bezpiecznego. Zaleca się aby do momentu przyjazdu podmiotów ratowniczych zostać przy takiej osobie i zapewnić jej wsparcie psychiczne oraz kontrolować jej stan ogólny. Jakie służby powiadomić w razie wypadku? Będąc świadkiem, bądź osobą postronną przy wypadku komunikacyjnym nie bójmy się używać telefonu w celu powiadomienia służb ratowniczych o napotkanym zdarzeniu, ponieważ myślenie pt.” na pewno ktoś zadzwonił..” jest mylne. Gdy w ten sposób pomyśli 10 osób widzących to zdarzenie, to w rezultacie nikt owego zdarzenia nie zgłosi, a osoby poszkodowane  w tym zdarzeniu nie dostaną tak koniecznej im pomocy. Dzwonimy jak najszybciej  pod numery: 112 lub 999, nawet w momencie gdy dochodzimy do miejsca zdarzenia. Podajemy adres, a jeśli nie znamy miejsca, to staramy się wymienić znaki szczególne otoczenia tak, aby jak najlepiej pomóc drugiej osobie ustalić miejsce zdarzenia. Rzetelnie słuchajmy pytań oraz poleceń wydawanych przez operatora, ponieważ są to osoby posiadające odpowiedne kwalifikacje oraz wiedzę. Operatorzy numeru 112, lub dyspozytorzy numeru 999 po uzyskaniu odpowiednich i niezbędnych informacji poinformują nas, że odpowiednie służby ratownicze są już dysponowane na miejsce zdarzenia. Jak wyciągnąć poszkodowanego z pojazdu? W momencie gdy bezpieczeństwo nam na to pozwala i jest konieczność ewakuacji osoby poszkodowanej, powinniśmy zacząć od wywiadu i namówienia takiej osoby, że miejsce w którym się znajduje, tj. samochód osobowy nie jest bezpieczne i poprosić, aby udała się z nami w miejsce przez nas wyznaczone (bezpieczniejsze). Sprawa wygląda nieco inaczej, gdy  taka osoba nie ma możliwości sama opuścić samochodu z powodu na obrażeń, które ma bądź na stan w którym się znajduje, lub jest konieczność przeprowadzenia Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej. Wtedy ewakuujemy  osobę przy zachowaniu szczególnej ostrożności za pomocą chwytu Rauteka który polega na tym że: prawą rękę wkładamy pod prawą pachę poszkodowanego; potylicę poszkodowanego opieramy o własne ramię; lewą rękę wkładamy pod lewą pachę poszkodowanego i łapiemy„nachwytem” jego lewe przedramię; delikatnie unosimy poszkodowanego i w miarę możliwości stabilizując głowę (własnym barkiem i głową) wyciągamy poszkodowanego z pojazdu. Jak zatamować krwawienie osoby poszkodowanej w wypadku drogowym? Głównym powodem dlaczego musimy cenić czas podczas działań przy wypadku drogowym, jest to że osoba poszkodowana może mieć rozległy krwotok który jest jedną z odwracalnych przyczyn zatrzymania krążenia tzn. że jeżeli szybko  zatamujemy taki krwotok to zyskamy większe szanse na przeżycie dla takiej osoby. Tamujemy szybko i mocno , możemy użyć do tego rzeczy które mamy w apteczce podręcznej , samochodowej bądź rzeczy które mamy pod ręką. Zaczynając od opaski zaciskowej  którą zakładamy powyżej miejsca krwawienia oraz dokręcamy krępulec,  jeżeli nie mamy  takiej stazy możemy użyć do tego paska od spodni bądź za pomocą gaz jałowych czy kompresów dociskamy je  do rany celem zatamowania takiego krwotoku. Pamiętajmy aby nie bać się użyć siły, w tym przypadku jest ona wskazana aby uniemożliwić krwi wydostawanie się poza powłoki skórne. Dodatkowe czynności udzielania pierwszej pomocy na miejscu wypadku Takimi czynnościami może być przede wszystkim to aby miejsce zdarzenia nie generowało kolejnych niebezpiecznych sytuacji na drodze tj. kolizji bądź wypadku z kolejnymi osobami poszkodowanym. Kolejną sprawą o której warto pamiętać to liczba oraz stan osób poszkodowanych aby później po przyjeździe Służb ratunkowych przekazać te informacje, co usprawni działanie i przyspieszy czas pomocy tym osobom przez odpowiednie podmioty. Należy wytypować osobę z „tłumu” w przypadku gdy służby mają utrudniony dojazd na miejsce zdarzenia aby ta osoba doprowadziła zastępy straży pożarnej bądź zespół ratownictwa medycznego. Najważniejszym czynnikiem jest zachowanie trzeźwego umysłu w stresowych sytuacjach aby jak najlepiej i najefektywniej pomóc osobom poszkodowanym i samemu nie paść ofiarą niebezpieczeństw.

Pierwsza pomoc – czym jest? Pierwsza pomoc to zespół czynności, które są wykonywane w momencie sytuacji zagrożenia życia, czyli gdy mamy do czynienia z wypadkiem, urazem lub nagłym atakiem choroby. Czynności wykonywane są w celu ochrony życia lub zdrowia osoby poszkodowanej i zminimalizowania niekorzystnych następstw, do momentu przyjazdu wykwalifikowanej pomocy medycznej, czyli przed przejęciem przez zespół ratownictwa medycznego i przewiezieniem osoby poszkodowanej do szpitala. Jakie są rodzaje pierwszej pomocy? Wyróżniamy takie rodzaje pierwszej pomocy jak: – pierwsza pomoc przedmedyczna, która udzielana jest przez osoby znajdujące się na miejscu zdarzenia (bez przeszkolenia medycznego) i wykonujące zespół czynności ratunkowych w momencie zagrożenia życia lub zdrowia. – kwalifikowana pierwsza pomoc, która prowadzona jest przez zespół ratowników (ratownicy KPP – Kwalifikowanej Pierwszej Pomocy kończą specjalny kurs pierwszej pomocy i państwowy egzamin z wynikiem pozytywnym), którzy wyposażeni są w specjalistyczny sprzęt w ramach wykonywanej pierwszej pomocy, czyli każdego przypadku możliwego zagrożenia życia lub zdrowia, którego byli świadkiem, korzystają oni z zakresu uprawnień zawartych w Art. 14 ustawy o państwowym ratownictwie medycznym, takie szkolenie z pierwszej pomocy posiadają zastępy straży pożarnej, funkcjonariusze policji i wszystkie pozostałe służby mundurowe. – medyczne czynności ratunkowe, które są wykonywane przez wykwalifikowany personel medyczny, czyli lekarza, ratownika medycznego lub pielęgniarkę, pielęgniarza w momencie interwencji zespołu ratownictwa medycznego, lotniczego pogotowia ratunkowego lub w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, medyczne czynności ratownicze wykonywane są w zakresie określonym przez ustawę o państwowym ratownictwie medycznym. Zasady udzielania pierwszej pomocy Stan nagłego zagrożenia życia wymaga od nas szybkiej reakcji. Pierwsze co należy zrobić, to ocenić nasze bezpieczeństwo i bezpieczeństwo osoby poszkodowanej. Jeżeli jest bezpiecznie, można przystąpić do udzielania pierwszej pomocy. Warto zawsze zabezpieczyć miejsce zdarzenia np. jeżeli doszło do wypadku samochodowego, wyjąć trójkąt odblaskowy i założyć kamizelkę odblaskową. Następnie należy sprawdzić stan osoby poszkodowanej, czyli podstawowe funkcje życiowe: oddech, stan świadomości i zlokalizować odniesione urazy. Podczas udzielania pierwszej pomocy warto założyć przed oceną stanu osoby poszkodowanej (zanim ją dotkniemy) rękawiczki lateksowe bądź nitrylowe, aby uchroniły nas przed potencjalnym nabyciem choroby infekcyjnej podczas udzielania pierwszej pomocy. Następny krok to wezwanie zespołu ratownictwa medycznego, lub innych specjalistycznych służb ratowniczych. Do momentu przyjazdu zespołu ratownictwa medycznego, jeżeli poszkodowany jest nieprzytomny i nie oddycha, należy prowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową. Jeżeli występują krwotoki należy je zatamować przed przystąpieniem do RKO (resuscytacja krążeniowo-oddechowa). W momencie kiedy poszkodowany jest nieprzytomny, ale oddycha należy ułożyć go w pozycji bocznej ustalonej, czyli w pozycji bezpiecznej i sprawdzać czy nadal oddycha. Resuscytacja krążeniowo–oddechowa, czyli RKO w czasie udzielania pierwszej pomocy Pierwsza pomoc to także resuscytacja krążeniowo-oddechowa – działania, które mają na celu poprzez uciskanie klatki piersiowej i prowadzenie oddechów ratowniczych, podtrzymanie krążenia krwi oraz zapewnienie odpowiedniego natlenienia u osoby u której doszło do nagłego zatrzymania krążenia – stan zagrożenia życia. Przystępujemy do RKO w momencie kiedy po udrożnieniu dróg oddechowych, nie obserwujemy co najmniej dwóch prawidłowych oddechów w ciągu 10 sekund. W tym momencie należy niezwłocznie przejść do prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa to nie tylko uciśnięcia klatki piersiowej, ale także oddechy ratownicze. Wykonujemy je tylko wtedy, kiedy jesteśmy do tego przygotowani. Oznacza to, ze posiadamy zabezpieczenie w postaci maseczki do prowadzenia wentylacji i potrafimy wykonywać oddechy ratownicze. W innym przypadku możemy odstąpić od ich wykonywania i zająć się uciskaniem klatki piersiowej aż do momentu przejęcia osoby poszkodowanej przez zespół ratownictwa medycznego. Nigdy nie przerywamy resuscytacji, gdy widzimy nadjeżdżająca karetkę pogotowia. Kończymy RKO w momencie, kiedy podejdzie do nas osoba z zespołu ratownictwa medycznego i powie, że przejmuje poszkodowanego lub w momencie gdy u poszkodowanego pojawią się oznaki krążenia albo zabraknie nam sił. Pierwsza pomoc jest wyczerpująca, dlatego warto zawsze wybrać jedną, konkretną osobę, która nam pomoże i będzie z nami wymiennie wykonywać uciśnięcia klatki piersiowej. Pierwsza pomoc – RKO u dorosłych Resuscytacja krążeniowo-oddechowa u osób dorosłych, to stosunek uciśnięć klatki piersiowej do oddechów ratowniczych, który wynosi 30:2. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa również ma swoje zasady. Uciśnięcia wykonujemy, układając ręce na środku klatki piersiowej. Najważniejsze przy wykonywaniu uciśnięć to pamiętać o jej relaksacji 1:1, prawidłowej głębokości uciśnięć na głębokość 5-6 cm i częstotliwości, która wynosi 100-120/minutę. Pierwsza pomoc – RKO u dzieci Resuscytacja krążeniowo-oddechowa u dzieci i niemowląt, wygląda inaczej niż u osób dorosłych. RKO rozpoczynamy od wykonania 5 oddechów ratowniczych, a sekwencja następnych uciśnięć klatki piersiowej i oddechów wynosi 15:2. U niemowlaka uciśnięcia wykonujemy metodą kciuków, a u większego dziecka nasadą jednej dłoni – w innym przypadku możemy im zrobić krzywdę. Oddechy ratownicze również muszą być o mniejszej objętości, ponieważ płuca dziecka są mniejsze niż u osoby dorosłej. Każda pierwsza pomoc to indywidualny przypadek. Czy jesteśmy zobowiązani do udzielenia pierwszej pomocy? Oczywiście, że tak! Pierwsza pomoc regulowana jest przez prawo, także mamy obowiązek udzielania pierwszej pomocy. W Polsce konsekwencje prawne za zaniechanie takiej pomocy w przypadku stanu zagrożenia życia przewiduje art. 162 Kodeksu karnego: 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej. Zapraszamy na kurs pierwszej pomocy na którym nauczymy Was jak prawidłowo udzielać pierwszej pomocy